Το συνδικαλιστικό κίνημα στο ΥΠΠΟ και τα προβλήματα των εργαζομένων

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, το συνδικα­λιστικό κίνημα στο χώρο μας, οι αριθμοί, οι συσχετισμοί αλλά και η μη ουσιαστική δράση είναι το αποτέλεσμα της οικοδόμησης του, πάνω σε ένα ευρύ πλέγμα πελατειακών σχέσεων.

Επειδή όμως, για να αναπτυχθούν πελατει­ακές σχέσεις ανάμεσα σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους χρειάζεται οι συνδικαλιστές (οι ηγεσίες των παρατάξεων) να συμμετέχουν στη Διοίκηση (υλοποιώντας φυσικά τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας), προκειμένου να εξασφαλίσουν εξουσία για να έχουν τη δύναμη να υλοποιούν κάποιες ανάγκες της πελατείας τους. Αυτό το απόλυτα εκφυλιστικό φαινόμενο άφησε ανεκμετάλλευτη την ευνοϊκότατη συγκυρία (2002-2005) των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ήταν χρυσή ευκαιρία η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων για τη λύση όλων των θεσμικών προβλημάτων (Οργανισμός, μονιμοποίηση εκτάκτων, Διατάγματα για προστασία πολιτιστικής κληρονομιάς, θεσμο­θέτηση επιδόματος, κ.λπ.).

Όχι μόνο δεν έκαναν  στην ουσία τίποτα αλλά επιπλέον κάποιοι μεγαλόσχημοι συνδι­καλιστές έλεγαν ότι 6 μήνες πριν τους Ολυ­μπιακούς Αγώνες, δεν συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις. Αποτέλεσμα αυτής της λογικής είναι να βαλτώσουν αρνητικά όλα τα θεσμικά ζητήματα και επιπλέον το παροι­μιώδες, πήραν ολυμπιακό επίδομα υπάλληλοι άλλων υπουργείων και υπηρεσιών και δεν πήραν οι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ.

Πελατειακές  σχέσεις

Το σωστό είναι ότι κάποιοι που δηλώθη­καν ως προσωπικό ασφαλείας σε όλη τη χώρα πήραν ολυμπιακό επίδομα. Σύντομα τα ονοματάκια τους θα λαμπρύνουν τις σελίδες μας. Αυτό είναι τρανταχτό παράδειγμα πελατειακών σχέσεων.

Αντί να κάνεις κινητοποιήσεις να πάρουν ολυμπιακό επίδομα όλοι οι υπάλληλοι, δεν κάνει τίποτα, παίρνεις για τν πελατεία σου, η οποία με τη σειρά της θα δυναμώσει τους μηχανισμούς

αναπαραγωγής, διαιωνίζοντας την εξουσία συγκεκριμένων συνδικαλιστών.

– Στην ίδια λογική ενώ ο Οργανισμός Τατούλη θάβει τον κλάδο των Αρχαιοφυλά­κων και συνεχίζοντας το θεσμικό πλαίσιο Βενιζέλου με τη μετατροπή των μεγάλων Μουσείων-Χώρων σε ΝΠΔΔ προωθεί το πέρασμα των ιδιωτών (σεκιούριτι, επιχειρήσ­εις) στο φιλέτο του ΥΠΠΟ, το Δ.Σ. της ΠΕΥΦΑ (δήθεν ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) όχι μόνο δεν πήγε σε κινητοποιήσεις το καλοκαίρι, δεν έβγαλαν ούτε ανακοίνωση. Προφανώς τους ήταν αρκετή η παρουσία ενός εργαζόμενου στα περιφερειακά Συμβούλια ή του ενός εργαζόμενου στο ΔΣ των ΝΠΔΔ αλλά και η διαχείριση των 57 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ για προγράμματα επιμόρφωσης.

– Η πρώτη φουρνιά πήγε στην Ευρώπη για επιμόρφωση. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:

α) Ποιο συνδικαλιστικό όργανο έβγαλε ανακοίνωση να ενημερώσει ποιοι θέλουν να πάνε;

β) Αυτοί οι τυχεροί σύντομα τα ονοματά­κια τους θα λαμπρύνουν τις σελίδες μας- πώς επιλέχθηκαν;

Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι έγινε το γνωστό «τάξε μου για να σου δώσω». Μόνο 4ΐε.αποδείξεις, θα πιστέψουμε ότι αναπτύχθη­καν πελατειακές σχέσεις.

Συνάδελφισσες, συνάδελφοι και η συγκυ­ρία 2002-2005 ήταν ευνοϊκή λόγω Ολυμπι­ακών Αγώνων για την προώθηση των αιτημά­των και η κοινή γνώμη θα ήταν μαζί μας για θεσμικά ζητήματα αλλά κι η οργάνωση και υποδομή της ΠΟΣ ΥΠΠΟ μπορούσε να εξασφαλίσει την επιτυχία. Το προεδρείο του ΔΣ της ΠΟΣ ΥΠΠΟ έχει δημιουργήσει μια υποδομή με αμειβόμενους υπαλλήλους που της επιτρέπει σε ελάχιστο χρόνο να έρχεται σε επαφή με όλους τους εργασιακούς χώρους και τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Έχει δημιουργήσει ένα δυνατό απεργιακό ταμείο και έχει επιδοθεί σε πιο επιτυχημένη επιχειρηματική δράση από την πολιτική ηγεσία και τους ιδιώτες συνεργάτες της.

Όμως αυτή η υποδομή δεν μπήκε στην υπηρεσία διεκδίκησης των αιτημάτων.

Όμως αυτή η υποδομή δεν έγινε εργαλείο προώθησης των αγώνων που πρέπει να είναι η βασική λειτουργία των συνδικαλιστών. Οτιδήποτε άλλο είναι δεύτερο, τρίτο και όχι αυτοσκοπός και περίστυλο.

νέα Πνύκα / Τεύχος 2 / Μάρτιος 2006