Με συγχωρείτε κ. Μίλλερ αλλά διαφωνούμε στο διά ταύτα.

Ο Στέφανος Μίλλερ αμερικάνος αρχαιολόγος, ομότιμος καθηγητής του   Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, έχει αφιερώσει τη ζωή του στο ανασκαφικό και αναστηλωτικό έργο στο Ιερό του Διός και το αρχαίο Στάδιο της Νεμέας. Συνέβαλε καθοριστικά στο κτίσιμο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αρχαίας Νεμέας και με συνέπεια και πάθος, μόνιμος κάτοικος της Νεμέας πια, ασχολήθηκε με την ανάδειξη των αρχαίων της ευρύτερης περιοχής.  Όσοι τον έχουν γνωρίσει ή έχουν συνεργαστεί μαζί του θεωρούν πως πρόκειται για έναν απόλυτα συνεργάσιμο, προσιτό, συνεπή αρχαιολόγο, με βαθιά γνώση του αντικειμένου, διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς και πολλές ιδέες.  Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προβολή και ανάδειξη των μνημείων της περιοχής της Νεμέας, με ιδιαίτερη βαρύτητα στον Αρχαιολογικό Χώρο και στο Στάδιο της Αρχαίας Νεμέας.

Έχει επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό έργο στην περιοχή, βρίσκοντας χρήματα κυρίως από χορηγίες αμερικανών πολιτών.

Με το άκουσμα της είδησης ότι θα απολυθούν φύλακες από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Νεμέας κατέθεσε δημόσια μια ανοικτή επιστολή με τον προβληματισμό του ως προς το μέλλον του μουσείου και του αρχαιολογικού χώρου. Μάλιστα επεσήμανε τον άμεσο κίνδυνο μη λειτουργίας του χώρου, σε περίπτωση απόλυσης των φυλάκων.

Στην προοπτική να κλείσει το μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος και απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, μεταξύ των άλλων, ανέφερε:  «Πότε θα αντιληφθεί το ελληνικό κράτος ότι οφείλει να αντιμετωπίζει τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία ως την πολυτιμότερη περιουσία του; Θέλω να εισηγηθώ στον υπουργό Πολιτισμού ότι μόνο η ιδιωτικοποίησή τους μπορεί ενδεχομένως να τα κρατήσει στη ζωή από τη στιγμή που η πολιτεία αρνείται να τα συντηρεί…».

Εμείς οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού θα συμφωνούσαμε απόλυτα στις διαπιστώσεις του κ. Μίλλερ. Θα διαφωνήσουμε όμως ότι η λύση του προβλήματος της διαχείρισης, ανάδειξης, προστασίας και προβολής των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων είναι η ιδιωτικοποίηση.

Όλοι οι άνθρωποι που έχουν αγωνία για το μέλλον των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων πρέπει να ενώσουμε τη φωνή μας στην αναβάθμιση της παροχής των υπηρεσιών από το κράτος και όχι στην ιδιωτικοποίηση. Να διορθώσουμε πολλά κακώς κείμενα. Να αλλάξουμε τον τρόπο προσέγγισης των επισκεπτών. Να αποφασίσουμε τον τρόπο προβολής. Να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο του μουσείου και του αρχαιολογικού χώρου δίνοντας έμφαση στην εκπαιδευτική τους διάσταση. Να αλλάξουν συμπεριφορές οι εργαζόμενοι. Θα μπορούσαμε να καταθέσουμε πολλά ΝΑ

Η λύση όμως δεν είναι η ιδιωτικοποίηση. Ας σκεφτούμε λίγο με επιχειρηματικά κριτήρια τη διαχείριση των Μνημείων: Αν δεν θα έχει έσοδα, αν δεν θα έχει κέρδη γιατί να επενδύσει ένας ιδιώτης σε ένα χώρο σημαντικής αρχαιολογικής αξίας αλλά μικρής επισκεψιμότητας;

Ποιος θα είναι αυτός που θα επιλέγει ποιο είναι σημαντικό για προβολή και ανάδειξη; Σημαντικό γι’ αυτόν θα είναι το κερδοφόρο χωρίς καμία άλλη κοινωνική ή πολιτική διάσταση.

Τέλος, δεν ξέρω κανένα κράτος του σύγχρονου κόσμου, ακόμα και τις ΗΠΑ, όπου η διαχείριση των μνημείων και μουσείων δεν είναι κύριο μέλημα της κρατικής η ομοσπονδιακής φροντίδας.

Δεν πουλάς τη πολυτιμότερη περιουσία σου. Δεν βάζεις να την διαχειριστεί κάποιος με μοναδικό σκοπό το κέρδος.

 Η ανοικτή επιστολή του κ Μίλλερ

                                                                                                   21 Σεπτεμβρίου 2013

          Άρχισα να παρέχω τις υπηρεσίες μου στη Νεμέα τον Ιούνιο του 1973. Από τότε αγόρασα γη και δημιούργησα ένα αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασα και εξόπλισα ένα Μουσείο, άρχισα την αναστήλωση του Ναού του Νεμείου Διός, έφερα στο φως το αρχαίο στάδιο με τη θολωτή του είσοδο, διαμόρφωσα το χώρο και το στάδιο, καθιέρωσα την Αναβίωση των αρχαίων Νεμέων Αγώνων (www.nemeangames.org),  έκανα πολλές ανασκαφές και δημοσίευσα τα αποτελέσματά τους. Όλα αυτά έγιναν με χορηγίες που εξασφάλισα από Αμερικανούς ιδιώτες, με τελική κατάληξη τη δωρεά όλης της αγορασμένης γης με τα μνημεία στο Ελληνικό Δημόσιο.

Θα επιθυμούσα  να ασχοληθώ πλέον μόνο με τα τελευταία δύο αντικείμενα (αποτελέσματα ανασκαφών και δημοσιεύσεις) αλλά πάντα προσέβλεπα στην αξιοποίηση του ερευνητικού μου έργου ως βάσης για μια εκπαιδευτική εμπειρία, που θα έδινε στον  κάθε επισκέπτη της Νεμέας την ευκαιρία να μάθει ακόμα περισσότερα για τις αρχαιοελληνικές ρίζες του. Και αυτή η προσπάθεια έχει πετύχει: το καλοκαίρι του 1973, οι επισκέπτες στο Ναό του Νεμείου Διός ήταν μόνο ένας. Τον περασμένο χρόνο ξεπέρασαν τους 50.000, από όλο τον κόσμο.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, εκδικάζεται η υπόθεση παραμονής ή όχι στις θέσεις τους επτά εκτάκτων φυλάκων του αρχαιολογικού χώρου και του Μουσείου Νεμέας, που είχαν καταφύγει σε «ασφαλιστικά μέτρα». Εάν αυτοί απολυθούν, μένουν εν ενεργεία μόνο τρεις ημερήσιοι φύλακες, οι οποίοι δεν επαρκούν για να κρατηθεί ο χώρος και το Μουσείο ανοικτά στο κοινό. Αυτό σημαίνει ότι οι επισκέπτες θα τα βρίσκουν, πλέον, όλα κλειστά.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και θα συνειδητοποιώ πόσο ανόητος και αιθεροβάμων ήμουν.

Θα έχω πετάξει στα αζήτητα όλη μου τη ζωή.

Στέφανος Γ. Μίλλερ Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ Ομότιμος Διευθυντής Ανασκαφών Νεμέας

 Και ο επίλογος της επιστολής από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η «Κ» επικοινώνησε χθες με τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και ομότιμο διευθυντή των ανασκαφών της Νεμέας. Ήταν σε συναισθηματική φόρτιση, αλλά ξεκάθαρος στις διατυπώσεις του: «Πριν από 45 χρόνια ερωτεύτηκα την Ελλάδα και αποφάσισα όχι μόνο να έρθω εδώ, αλλά να δώσω ως και την τελευταία ικμάδα της ενέργειάς μου για τις ανασκαφές. Ήταν τελικά ένα τεράστιο σφάλμα μου ότι πήρα την απόφαση αυτή; Δώσαμε αγώνα σε κάθε επίπεδο για να δημιουργήσουμε αυτό που σήμερα καμαρώνει ο ξένος επισκέπτης στη Νεμέα. Πότε θα αντιληφθεί το ελληνικό κράτος ότι οφείλει να αντιμετωπίζει τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία ως την πολυτιμότερη περιουσία του; Θέλω να εισηγηθώ στον υπουργό Πολιτισμού ότι μόνο η ιδιωτικοποίησή τους μπορεί ενδεχομένως να τα κρατήσει στη ζωή από τη στιγμή που η πολιτεία αρνείται να τα συντηρεί…».