Απολογισμός του συνδικαλιστικού κινήματος στο ΥΠΠΟ

Σε μια περίοδο που όλα αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, τίποτα από ότι φαίνεται δεν θα μείνει ανέγγιχτο.

Η κρίοη στην παγκόσμια οικονομία και κατά ουνέπεια και στην Ελληνική οικονομία, η οποία συνεχίζεται και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε το βάθος ούτε και το χρόνο που θα χρειαστεί για να βγει από αυτή, θα έχει άμεσες συνέπειες σε όλους τους εργαζόμενους με πολλαπλές μορφές.

Γι αυτό το λόγο πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα στο ΥΠ.ΠΟ. να επανακαθορίσει τη θέση του λαμβάνοντας υπόψη την νέα κατάσταση προκειμένου διασφαλίσει και να επεκτείνει τα κεκτημένα των εργαζομένων.

Η λογική της τελευταίας δεκαετίας που είχε η πλειοψηφία της ΠΟΣΥΠΠΟ και το δόγμα της «ρεαλιστικής πολιτικής» που εφάρμοσε, είχε σαν πυρήνας της την συναίνεση των εργαζομένων με τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες προκειμένου το συνδικαλιστικό κίνημα να συνδιαχειριστεί την εξουσία στο ΥΠΠΟ. Η λογική λοιπόν αυτή, μόνο δεινά για τους εργαζόμενους συσσώρευσε.

Οι αποκαλύψεις των ΜΜΕ πριν από περίπου ένα χρόνο με αφορμή «το σκάνδαλο Ζαχόπουλου» και ειδικότερα σε σχέση με τις ανεξέλεγκτες και αδιαφανείς επιχορηγήσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ στην ΠΟΣΥΠΠΟ, πρωτοβάθμια σωματεία, περίστυλον, ταμείο αλληλοβοήθειας κα., δυστυχώς οδήγησαν να φτάσουμε οτο σημείο να απολογού­μαστε και να δεχτούμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση που τελικά σαν στόχο είχε τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους και όχι αυτούς που πραγματικά ήταν υπεύθυνοι γι αυτές τις επιλογές.

Δυστυχώς μέχρι και σήμερα συνεχίζουμε να δεχόμαστε τις επιθέσεις αυτές από τα Μ.Μ.Ε είτε λόγω του «περίστυλον» (Ελευθεροτυπία 23/2/ 2009) είτε λόγω των επιλογών της προηγούμενης περιόδου (παραγωγή βιβλίων, DVD, Εταιρείας αστικής μη κερδοσκοπικής στο όνομα δήθεν των εργαζομένων του ΥΠ.ΠΟ.)

Πρέπει άμεσα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες όλων των παρατάξεων να μπουν σε μια διαδικασία γό­νιμης αυτοκριτικής προκειμένου να ανταπεξέλ-θουν στις νέες προκλήσεις της εποχής μας. Να αφήσουν τους αφορισμούς και τους χαρακτηρι­σμούς και να ξεκινήσουν μια διαδικασία προσαρ­μογής στα νέα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΔΟΜΑ

Η τακτική που ακολούθησε η πλειοψηφία της ΠΟΣΥΠΠΟ οτο θέμα του πολιτιστικού επιδόμα­τος δεν ήταν η καταλληλότερη. Ενώ από πέρσι το καλοκαίρι γνωρίζαμε ότι θα καταργηθεί ο ειδικός λογαριασμός από τον οποίο λαμβάναμε το συγκεκριμένο επίδομα, δεν ενήργησε, όπως θα έπρεπε, για να έχει διασφαλισθεί από τότε η θεσμοθέτηση του καθώς επίσης και τα αναδρομικά του 2008.

Αντ’ αυτού, το καλοκαίρι προτίμησε να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την πολιτική ηγεσία προκειμένου να θεσμοθετήσει τους πόρους και να δίδεται μέσω του ταμείου αλληλοβοήθειας και όχι να το παίρνουμε μέσω της μισθοδοσία μας όπως ψηφίστηκε και ισχύει τελικά. Αντίθετα οι ανακοινώσεις που έβγαζαν την περίοδο εκείνη ήταν εφησυχαστικές και μας δήλωναν ότι όλα τα

προβλήματα είχαν λυθεί σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύσουμε να το χάσουμε και την λύση να την δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που κάτω απ τον κίνδυνο να χαθεί, πίεσαν την πλειοψηφία της ΠΟΣΥΠΠΟ, με αποτέλεσμα να προχωρήσει στις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου, προκειμένου να ψηφιστεί η διάταξη νόμου που περιλαμβάνει τη θεσμοθέτηση του πολιτιστικού επιδόματος για το 2009 και την αναδρομική της ισχύ από το 2008.

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ο Νόμος που ψηφίστηκε για το νομικό καθεστώς που διέπει την λειτουργία του Νέου Μουσείου της Ακροπόλεως, στην ουσία ιδιωτικο­ποιεί τον πολιτιστικό πλούτο και αλλοιώνει τον δημόσιο χαρακτήρα της προστασίας της πολιτιστι­κής μας κληρονομιάς, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο ακόμα και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζο­μένων.

Στην Βουλή ο τότε Υπουργός Πολιτισμού είχε δηλώσει ότι το Νέο Μουσείο της Ακροπόλεως θα γίνει μια «σύγχρονη επιχείρηση» και θα ακολουθή­σουν και όλα τα μεγάλα Μουσεία και οι Αρχαιολο­γικοί χώροι, ανοίγοντας έτσι τις ορέξεις των ιδιω­τών στα λεγόμενα «φιλέτα» του ΥΠ.ΠΟ. Παρόλα αυτά η πλειοψηφία της ΠΟΣΥΠΠΟ αναλώθηκε σε ένα δελτίο τύπου και μία ανακοίνωση (9/6/2008) χωρίς να δώσει καμία ουσιαστική μάχη για να ανατραπεί αυτή η εξέλιξη.

Και όχι μόνο αυτό αλλά είχαμε και την δημόσια τοποθέτηση του προέδρου της ΠΟΣΥΠΠΟ ότι ήταν σύμφωνος με τον Νόμο που ψηφίστηκε/Ετσι άνοιξε ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση της πολιτι­στικής μας κληρονομιάς με τον κίνδυνο κατάργη­σης μέρους των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η Δημοκρατική Συνεργασία είχε επισημάνει εδώ και μία δεκαετία τους κινδύνους που έκρυβαν οι επιλογές των ηγεσιών της πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών παρατάξεων στο ΥΠ.ΠΟ.

Πρώτοι εμείς θέσαμε και παλέψαμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΥΠΠΟ, που επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί από τότε. Δυστυχώς δεν εισακου­στήκαμε.

Πρώτοι εμείς θέσαμε και παλέψαμε για την θεσμοθέτηση του πολιτιστικού επιδόματος από το 2000 και μετά, προκειμένου, όπως δηλώναμε τότε, να μην καταβάλλεται σαν « έκτακτη παροχή μέσω του ειδικού λογαριασμού», γιατί υπήρχε περίπτωση να χαθεί. Επίσης αν το είχαμε θεσμοθετήσει από τότε, τώρα θα ήμασταν σε θέση να το έχουμε αυξήσει και θα προσεγγίζαμε τα μέσα επιδόματα των Δημοσίων Υπαλλήλων που αγγίζουν τα 350 Ευρώ το μήνα

Πρώτοι εμείς θέσαμε και παλέψαμε να μην γίνο­νται ανεξέλεγκτες επιχορηγήσεις στα σωματεία του ΥΠ.ΠΟ, γιατί αυτό μπορεί να θεωρηθεί απόπειρα εκμαυλισμού των συνειδήσεων των συνδικαλιστών.

Πρώτοι εμείς θέσαμε και παλέψαμε ενάντια στην τακτική συνδιαχείρισης της εξουσίας του ΥΠ.ΠΟ, καθώς επίσης και στην λογική του ιδεολογήματος του ατομικού βολέματος και των πελατειακών σχέσεων, η οποία αναπτύχθηκε και διογκώθηκε τα τελευταία χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι την προηγούμενη περίοδο λοιδορηθήκαμε και συκοφαντηθήκαμε όσο κανένας αλλά ο χρόνος απέδειξε ότι είχαμε δίκιο σε ότι κι αν θέσαμε, όχι γιατί είμαστε μάντεις αλλά επειδή έχουμε την λογική να αναλύουμε σωστά τα γεγονότα και να προβλέπουμε τις εξελίξεις.

Δικαιολογημένα άρα, θεωρούμε ότι συμβάλ­λαμε με όλες μας τις δυνάμεις από όποια θέση κι αν είμαστε (είτε από την ΠΟΣΥΠΠΟ είτε από τα πρωτοβάθμια σωματεία,) με τις θέσεις μας, με την εποικοδομητική κριτική μας και με την δυναμική συμμετοχή μας σε όλους τους αγώνες που εξαγγέλ­θηκαν προκειμένου να δοθούν λύσεις στα προβλή­ματα που μας απασχολούν.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Πρέπει άμεσα όλες οι συνδικαλιστικές παρα­τάξεις του ΥΠ.ΠΟ. να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση που έρχεται: σε αυτή την νέα περίοδο, η οποία θα είναι πολύ δύσκολη για όλους τους εργαζόμενους με άμεσες επιθέσεις σε όλες τις κατακτήσεις τους και όχι μόνο. Να προχωρήσουν σε μια διαδικασία αυτοκριτικής και προσαρμογής στα νέα δεδομένα χωρίς να θεωρούν ότι η Ακρόπολη βρίσκεται σε ομηρία, όπως έγινε στην πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση των εκτάκτων υπαλλήλων του ΥΠ.ΠΟ., σύμφωνα με την συνέ­ντευξη του προέδρου της ΠΟΣΥΠΠΟ στην NET. Πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από τα λάθη του παρελθόντος ώοτε να επαναπροσδιορίσουν και να ιεραρχήσουν σωστά τους άμεσους και μακροχρόνι­ους στόχους και να ισχυροποιήσουν την άμυνα μας στις επιθέσεις που έρχονται. Πρέπει να αλλάξουν και να αλλάξουν τώρα. «Τους δείχνουμε το σκοπό, τους δείχνουμε και το δρόμο. Τόσο σφιχτοδεμένος είναι ο δρόμος με το σκοπό που αλλαγή του ενός σημαίνει και αλλαγή του άλλου και οι νέοι δρόμοι πάντα νέους σκοπούς ανοίγουν».

Παναγιώτης Τσιντώνης

νέα Πνύκα / Τεύχος 4 / Μάρτιος 2009